وَييقْرا-فصل پنجم
1. و شخصي كه (به علت ندادن شهادت) خطا كند يعني صداي نفرين (مظلوم) را بشنود و در حالي كه او شاهد بوده يا ديده يا دانسته باشد اطلاع ندهد گناه آن (مظلوم) را به گردن خواهد گرفت ...
2. يا شخصي كه هر چيز ناپاكي را ؛ خواه لاشه‌ي حيوان ناپاك و خواه لاشه‌ي چارپاي ناپاك و خواه لاشه‌ي خزنده‌ي ناپاكي را لمس نموده و از خاطرش رفته باشد و در حال ناپاكي باشد، پس (شاهدي كه اطلاع دارد و وي را مطلع نمي‌كند) مجرم است ...
3. يا اگر كسي چيز ناپاك آدم، يعني هرگونه چيز ناپاك وي را كه به وسيله‌ي آن (انسان) ناپاك مي‌شود لمس نموده و از خاطرش رفته باشد، اگر وي (شاهد) آگاهي يابد (با اطلاع ندادن) مجرم مي‌باشد...
4. يا شخصي كه براي بدي كردن يا خوبي كردن (به خود) منظور خود را با سوگند از دهان درآورده باشد يا براي اجراي هر نوع عمل ديگري سوگندي بر زبان رانده و از خاطرش رفته باشد و او (شاهد) آگاهي يافته و به‌خاطر يكي از اين موارد مجرم شود ...
5. همينكه به‌خاطر يكي از اين موارد مجرم گردد (بايد) آن خطايي را كه مرتكب شده‌است اعتراف نمايد.
6. و به‌خاطر خطايي كه مرتكب شده است جريمه‌اش را براي خداوند ماده بره‌اي از گوسفندان يا بز جوان ماده‌اي براي قرباني خطا بياورد و كُوهِن (کاهن) به‌خاطر خطايش براي او طلب عفو كند.
7. و اگر به اندازه‌ي تهيه‌ي بره مقدورش نباشد قرباني تقصيري كه مرتكب شده براي خداوند دو قمري يا دو بچه كبوتر، يكي براي قرباني خطا و يكي براي قرباني سوختني بياورد.
8. آنها را نزد كُوهِن (کاهن) آورده آن را كه براي خطاست اول قرباني نموده سرش را پيچانده با ناخن از قفا تا پوست گلو قطع كند، ولي از هم جدا نسازد.
9. از خون آن قرباني خطا روي ديوار قربانگاه بيفشاند و باقيمانده‌ي آن خون در كنار پايه‌ي قربانگاه ريخته شود. (اين) قرباني خطاست.
10. و براي دومي طبق همان قانون قرباني سوختني عمل كند و كُوهِن (کاهن) به‌خاطر خطايي كه وي مرتكب شده است طلب عفو نمايد. او بخشوده خواهد شد.
11. و اگر توانايي او به اندازه‌ي دو قمري يا دو جوجه كبوتر نباشد براي خطايي كه مرتكب شده تقديمي خود را يك دهم ايفا (پيمانه‌اي است) آرد نرم به عنوان قرباني خطا بياورد. چونكه قرباني خطاست، روي آن روغن بريزد و بر آن كندر ننهد.
12. آن را نزد كُوهِن (کاهن) بياورد و كُوهِن از آن به عنوان يادبود، مشت پري برداشته روي آتش‌هاي (قربانگاه) خداوند بر قربانگاه دود كند. قرباني خطاست.
13. كُوهِن (کاهن) براي آن شخص به خاطر خطايي كه در موردي از موارد بالا مرتكب شده است طلب عفو كند او بخشوده مي‌شود. (بقيه‌ي آن) مانند هديه‌ي آردي براي كُوهِن بماند.
14. خداوند به مُشه (موسی) چنين سخن گفت:
15. شخصي كه اشتباهاً مرتكب خطا شود و به چيزهاي مقدس خداوند خيانت كند قوچ بي‌عيبي از گوسفندان به‌عنوان جريمه طبق برآورد كُوهِن (کاهن) بر مبناي شِقِل‌هاي نقره يعني شِقِل مقدس براي خداوند بياورد.
16. و آنچه از مال مقدس خيانت كرده است بپردازد و يك‌پنجم آن را بر آن بيفزايد و آن را به كُوهِن (کاهن) بدهد و كُوهِن با قوچ قرباني تقصير برايش طلب عفو كند، بخشوده مي‌شود.
17. اگر شخصي ندانسته خطا كرد و از بين فرامين خداوند يكي از اعمال ناكردني را انجام داد و مجرم شد، گناه آن را به گردن خواهد داشت.
18. از ميان گوسفندان قوچ بي‌عيبي مطابق برآورد براي قرباني تقصير نزد كُوهِن (کاهن) بياورد و به‌خاطر خطايي كه ندانسته مرتكب شده است براي او طلب عفو كند، بخشوده مي‌شود.
19. اين قرباني تقصير است واقعاً در برابر خداوند تقصير كرده است.
20. خداوند به مُشه (موسی) چنين سخن گفت:
21. شخصي كه خطا كرده به خداوند خيانت ورزد يعني در مورد امانت، يا در مورد مال شركت، يا در مورد غصب (مالي) انكار كند يا به همنوعش اجحاف نمايد.
22. يا گمشده‌اي را بيابد و منكر آن گشته به‌دروغ سوگند ياد كند، در هر موردي كه آدمي يكي از اين اعمال را انجام دهد و از اين راه‌ها مرتكب خطا شود...
23. و باشد همين كه مرتكب خطا گشته مقصر گردد آن مالي را كه به‌زور گرفته، يا آن حقي را كه پايمال نموده، يا آن امانتي را كه به وي سپرده شده، يا آن گمشده‌اي را كه يافته است پس بدهد.
24. يا در مورد هر چيزي كه براي آن به‌دروغ سوگند ياد كرده در روز محكوميتش اصل آن را به كسي كه صاحب آن است پرداخته و يك‌پنجم آن را بر آن بيفزايد.
25. طبق برآورد، جريمه‌ي خود را قوچ بي‌عيبي از گوسفندان براي خداوند، به عنوان جريمه نزد كُوهِن (کاهن) بياورد.
26. و كُوهِن (کاهن) به‌خاطر هر كدام از اعمالي كه كرده و به واسطه‌ي آن محكوم شده است به‌حضور خداوند براي او طلب عفو كند، بخشوده خواهد شد.